Afrika 2012 - 00x : 30 december

Zondag 30-12-2012

Ik heb met Louise een afspraak om 05.45 uur op het strand. Wanneer ik echter wakker wordt en uit het raam kijk kan ik me niet voorstellen dat ze op zal komen dagen. Het regent een beetje en de wolken hangen zo laag dat ze het wegdek van de Chapmanspeak drive bedekken. Dit is geen weer voor een ochtendwandeling. Omdat ik echter niet wil dat Louise evt. voor niets staat te wachten stap ik vlug uit mijn bed en vertrek even later naar het strand. Zoals verwacht komt ze niet opdagen en na even gewacht te hebben stap ik in de auto om de Chapmanspeak drive met de auto af te rijden. Een paar honderd meter voor de Chapmansspeak blijft de dagteller staan op 4.8 km.

Ik weet nu de juiste afstand die ik ’s morgens wandel voor het ontbijt. Niet dat ik er wat aan heb maar het is toch wel leuk om te weten dat ik dagelijks 10 km wandel. Sinds onze aankomst op 19 december in Houtbaai heb ik op twee ochtenden na de drive afgelopen. In het begin nog helemaal wandelend en dat kostte me bijna twee uur. Om mijn conditie te verbeteren probeer ik nu de berg af te rennen in plaats van te wandelen. Eergisteren deed ik over de totale wandeling 1 uur en 26 minuten. Ik heb daar wel wat pijn aan mijn wreef aan over gehouden, maar ben toch trots dat ik dat alvast gepresteerd heb.

Om half 7 zit ik weer achter de computer en ga ik weer verder met de vakantie foto’s. De afgelopen weken hebben we ruim 3.000 foto’s genomen en ik ben bezig daar de mooiste van te selecteren. Het doel is om een presentatie te maken, geheel ondertitelt welke maximaal 1 uur mag duren. Dat komt neer op ongeveer 700 foto’s uitzoeken en onder titelen. Een hele klus.

Na een uurtje stop ik er weer even mee en ga ik wat mailtjes beantwoorden. Iets wat ik al lang had moeten doen maar waar ik nog niet aan toe was gekomen.

Het is ondertussen 8.45 uur geworden. Buiten zijn de wolken verdwenen en het beloofd een stralende dag te worden. Geertje heeft uitgeslapen en is net begonnen om het ontbijt klaar te zetten. Ze heeft de oven aangezet om nog wat lekkere broodjes af te bakken.

Na het ontbijt zet ik de p.c. klaar en stem deze af op de kerkradio. Even voor 11 uur (10 uur NL) hoor ik Panc Eijkelenboom op de kerkradio een bedankje van mij voorlezen welke ik vanmorgen heb geschreven. Erg leuk. Omdat het prachtig weer geworden is besluit ik de kerkdienst deze keer over te slaan en toch een poging te wagen om met mijn gevoelige wreef de berg op te wandelen. Geertje heeft zich op de bank naast de p.c. genesteld en zal de honneurs waar nemen.

Ik kan op de parkeerplaats naast het strand nog net een plekje vinden om de auto neer te zetten. Het is al druk geworden.  Op de Chap Mans Peak drive staat al een hele rij auto’s te wachten voor de tolpoort om deze weg op te mogen rijden. ( Voor de lezers die het nog niet weten. De Chap Mans Peak Drive wordt wel de mooiste weg van Afrika genoemd en is een toeristische trekpleister. ’s Morgens als ik de weg afwandel is deze nog gesloten voor het verkeer.)

Ik wandel omhoog en al snel besef ik dat ik vergeten ben een hoofddeksel mee te nemen en dat ik in plaats van een mouwloos hemdje beter iets anders aan had kunnen trekken. Ik heb echter geen zin om terug te gaan en wandel door. Het duurt niet lang voordat ik meer last van mijn wreef krijg maar ik wil daar niet aan toegeven. Na een half uurtje begint het echter zo pijnlijk te worden dat ik bang ben niet terug te kunnen komen bij de auto als ik de hele drive afwandel zodat ik toch maar rechtsomkeer maak. De wandeling terug naar de auto is een pijnlijke bedoening en meer strompelend dan lopend kom ik bij de auto aan.

Om half een kom ik aan bij het huisje waar Geertje net een kopje koffie gaat drinken. Gezellig schuif ik aan en leg mijn voet op een stoel onder een ijspak.

Om één uur is het weer tijd om te skypen met Erna en Marijke en ook met Els en Irene. De verbinding is echter erg slecht. We rijden met de auto naar een berg iets verderop en proberen daar contact te maken. Dat lukt niet en ook iets verderop is het resultaat niet best. We rijden Houtbaai uit naar de Atlantische oceaan.  Vlak voor de oceaan ligt aan de kust een villawijk. Ik heb geen idee wat die huizen hier kosten maar ik denk dat je voor 2 of 3 miljoen euro hier niet veel zal kunnen vinden.

We parkeren de auto op een oprit en het lukt om een redelijk goede verbinding te krijgen met NL zodat we kunnen skypen met Erna en Marijke. Na 20 minuten en 20 seconden zijn we weer bijgepraat en verbreken de verbinding. We willen net contact op gaan nemen met Els en Irene als er een meneer in een grote mercedes aan komt rijden die de oprit op moet waar wij net staan met de auto. De bestuurder vraagt vriendelijk wat we aan het doen zijn en wij leggen uit dat we in Houtbaai wat problemen ondervinden om contact te krijgen met NL. en daarom op zijn oprit staan. Hij denkt een kort momentje na en nodigt ons vervolgens uit om binnen in zijn villa gebruik te maken van zijn internet verbinding. Een aanbod wat we niet afslaan.

We nemen plaats in zijn werkkamer welk een schitterend uitzicht heeft over de oceaan. Echt prachtig. Terwijl de eigenaar voor ons een glas frisdrank en een Amstel biertje haalt maken wij verbinding met Els en Irene. Omdat de internetkosten nu betaald worden door onze gastheer maken we het gesprekje niet al te lang en verbreken we na 11 minuten en 47 seconden de verbinding.

Omdat we onze drankjes nog niet op hebben blijven we even zitten en de meneer komt er ook even bijzitten. Hij vertelt ons dat hij eigenaar is van diverse kleinere farmaceutische bedrijven. Hij werkt 9 maanden per jaar en woont de meeste tijd van het jaar in Houtbaai. Naast de villa is hij ook eigenaar van een game ranch in Zuid Afrika en in Europa heeft hij nog een huis in Malta en een in Portugal. Zijn vrouw heeft een eigen bedrijfje en werkt als binnenhuis architect en heeft een huis in Londen. Hij noemt dat het huis van zijn vrouw omdat hijzelf nooit in Londen komt. Hij houdt niet van het weer in Engeland. We maken ook nog even kennis met de vrouw des huizes want die was druk bezig met de voorbereidingen van het feest ter ere van de verjaardag van die meneer.  Toen we over de glazen balustrade liepen bij binnenkomst hadden we een verdieping lager al een tafel zien staan vol met allerlei gerechten. Die mevrouw is al net zo gastvrij als die meneer en ik vind het jammer als we na een half uurtje afscheid nemen want had graag nog een tijdje met ze gepraat.

Weer terug in Houtbaai parkeren we de auto naast de zondagsmarkt en halen de rolstoel uit de achterbak.  Afgelopen week hebben we een korte broek gekocht en ik wil er nog twee bij hebben.  Strompelend gaan we op zoek naar de marktkraam. De markt staat op een grasveld dus makkelijk gaat het allemaal niet. Natuurlijk vallen we op en iemand bied zelfs even aan om te helpen. Vriendelijk bedank ik voor de hulp en duw de rolstoel voort naar de kraam. We kopen daar de twee broeken. Ik vraag nog om korting maar het lukt niet om meer dan 10 rand van de prijs af te krijgen. Nu is 270 rand (24 euro) voor 2 goede korte broeken nog steeds niet veel. Gewapend met de korte broeken nemen we de kortste weg weer terug naar de auto.

Thuis aangekomen gaat al snel de Skype telefoon weer over. Tot onze verbazing hebben we nu wel een redelijke verbinding en de volgende 37 minuten en 59 seconden worden we door Menno en Saskia bijgepraat.

Ik ben deze dag niet meer van mijn stoel te krijgen. Geertje echter is ‘s avonds nog een stukje (100  mtr) gaan wandelen. Het eerste stukje heuvelafwaarts ging in een hoger tempo dan bedoeld. Gelukkig stond er echter nog een struik die als opvangkussen dienst deed. Het volgende stukje werd zig zaggend afgelegd om het tempo onder controle te houden. Naar boven ging het wat makkelijker. Hopelijk kan ik morgen weer wat lopen zodat we samen kunnen wandelen.

’s Avonds hebben we telefonisch nog contact met Fred en Nel zodat de familiecontacten weer flink zijn aangehaald. Mijn moeder en twee zussen hebben we op de eerste kerstdag gesproken en over twee dagen zullen we die ook weer bellen.

's avonds voor we naar bed gaan blijkt maar weer hoe nodig een petje was geweest en een goed shirt want ik heb heel wat after sun nodig.

Mede namens Geertje wens ik iedereen een heel goed uiteinde en het allerbeste voor 2013.